در دهه 60 و 70 هر وقت در كاري به بن‌بست مي‌رسيديم، مي‌رفتيم سراغ آقاي شرعي. كارهاي بسياري بود كه خيلي وقت‌ها اميدي به موفقيت‌شان نداشتيم اما وقتي سراغ آقاي شرعي مي‌رفتيم با همت و انگيزه فوق‌العاده ايشان كار به ثمر مي‌نشست. فقط ما نبوديم كه اينگونه فكر مي‌كرديم؛ بسياري ديگر در نهادها و مؤسسات مختلف كه قصد تأسيس يا ايجاد كاري تازه را داشتند سراغ آقاي شرعي مي‌رفتند. براي همين ايشان در كارهاي بسياري منشأ اثر بودند، اما شما كمتر مي‌بينيد كه نام ايشان در خيلي از اين كارها ديده شود يا اينكه در مراسم افتتاح يا كلنگ‌زني جايي حضور پيدا كنند. اين به‌دليل اخلاص فوق‌العاده ايشان بود. در كار براي خدا از هيچ كوششي فروگذار نمي‌كردند. اما نامي از ايشان هم در ميان نبود. گاهي پيش مي‌آمد كه ايشان با پيكان ساده‌شان دو بار در روز مسير تهران - قم را مي‌رفتند و برمي‌گشتند تا گرهي را باز كنند و كاري را به نتيجه برسانند. از اين جهت ايشان واقعاً كم‌نظير بودند.
در بسياري از اتفاقات سياسي آيت الله شرعي نقش تأثيرگذاري داشتند، اما به‌دليل اخلاص، كمتر كسي از نقش ايشان باخبر است. ازجمله در انتخاب رهبري. يا مثلا در كميسيون اصل90 مجلس كه ايشان رئيس كميسيون بودند و در دوره ايشان بود كه كميسيون اصل90 به‌عنوان مهم‌ترين كميسيون مجلس سر و سامان يافت. در سال‌هاي اخير بيشتر فعاليت‌هاي ايشان صرف به نتيجه رساندن كارهاي دانشگاه فاطميه شد كه متأسفانه به‌دليل كارشكني‌ها اين كار آنچنان كه بايد به ثمر ننشست و ايشان را بسيار فرسوده كرد.
